มีผู้เล่าให้ฟังว่าสมัยก่อนที่ลพบุรีไม่มีโรงน้ำแข็งก็ต้องนำน้ำแข็งล่องเรือขึ้นมาจากกรุงเทพฯ กลบด้วยขี้เลื่อย /แกลบ ตลอดจนเพื่อนๆที่มีภูมิลำเนาอยู่แถว อ.บ้านแพรกซึ่งเป็นเขตติดต่ออยุธยากับลพบุรี เล่าให้ฟังว่าการเดินทางด้วยเรือในสมัยนั้นเพื่อที่เข้ามาเรียนในตัวจังหวัดลพบุรีต้องใช้เวลาการเดินทางนานนับชั่วโมงทีเดียว... ระยะถัดมาเมื่อวันที่เรือเขียว-เรือแดงเริ่มหยุดวิ่งลง การเดินทางด้วยเรือก็ยังคงมีอยู่  ยังคงมีมีเรือหางยาวและเรือสองตอนวิ่ง โดยเรือหางยาวทั่วไปจะจุผู้โดยสารประมาณ 8-12 คน ส่วนเรือสองตอนนั้นจะคล้ายกับเรือหางยาวแต่สั้นกว่ามีที่นั่งสองตอน นั่งได้ตอนละ 2 คนรวมผู้ขับเรือเป็น 5 คน    เครื่องยนต์ที่ติดบนเรือก็เป็นเครื่องยนต์สูบเดียว ใช้เครื่องยนต์  JERO หรือ ROTAX  ยังไม่มีการนำเครื่องของรถยนต์ไปติดตั้งในเรือดังเช่นในปัจจุบัน วัดที่ตั้งอยู่ริมแม่น้ำลพบุรีในตัวเมืองก็เช่นวัดพรหมาสตร์เลยขึ้นไปทางจังหวัดสิงห์บุรี ก็จะมี วัดมะปรางค์หวาน, วัดเทพกุญชร, วัดอัมพวัน, วัดกลาง,วัดโพธิ์ระหัต, วัดสิงห์ทอง, 
  วัดทองแท่ง, และวัดสนามไชย เป็นต้น แต่ละวัดก็ห่างกันประมาณกิโลเมตรเศษแม่น้ำลพบุรีส่วนนี้ก็จะคู่ขนานกับเส้นทางรถยนต์จากลพบุรีไปยังจังหวัดสิงห์บุรีถนนสายลพบุรี-สิงห์บุรีในระยะ พ.ศ. 2510 ที่ยังคงอาศัยการเดินทางด้วยเรือเพราะ รถประจำทางที่วิ่งในแต่ละวันมีจำนวนน้อย อีกประการหนึ่งคือยังไม่มีสะพานข้ามคลอง ผู้ที่อาศัยอยู่อีกฝากหนึ่งของฝั่งคลองก็ต้องใช้เรือข้ามคลองอยู่ดี เช่นนี้เองเรือจึงยังคงเป็นนิยมอยู่ในช่วงนั้น....